Pat - Agonia

Krzysiowi - zięciowi 

Polskie znaki - Krzyż Św.Andrzeja nad Bugiem

Nie wierszem. Bez ojczystych znaków.

Gdzieś w Patagonii  bydło doją.

A tutaj ubywa Polaków.

Zapominają przeszłość swoją.

Dobrze jest poznać cudze kraje

I świat i obcych krów imiona.

Lecz piękne jest co Zmartwychwstaje.

Jak Polska - znów dziś zagrożona.

I dobrze znać języki obce.

Cudze melodie warto nucić.

Lecz naród Twój ma własne kopce.

Opuszczasz go - po to by wrócić.

Z powrotem  - doceń polskie znaki.

Wszystkim cielętom nadaj imię.

Bo świat jest różny, kraj jednaki.

Masz tylko własny. Niech nie zginie !

Powrót Ireny

Na powrót Ireny Krupówny do Polski

Twoich listów dostałem tysiące!

Trudno liczyć promienie słoneczne

Tak odpłacam uczucia gorące

Chociaż wiem, że pisać niebezpiecznie 

Ale przecież i Ewa i Adam 

W słowie Bożym zgodzili się w raju

A gdy szatan ich zwodził, namawiał

Nagle nadzy i Niemi zostali 

Słowem dobrym, listem,  teraz rymem 

Raz sto pierwszy o miłość Cię proszę

A gdy kochać mnie znajdziesz przyczynę

Polskie niebo przed Tobą otworzę.

Z góry patrzą na Ciebie domowi

Dziad Franciszek i pułkownik Kazik

Mama - już nie kłamie językowi !

I Gienjusze po polsku wyrazi.

Tak Irenko ! Polska bije w sercu

Nie wymaże jej i język cudzy.

Nam ją wskrzesić -  na ślubnym kobiercu !

Bośmy tylko jej pokorni słudzy.

Na powrót Ireny do Polski

Nie bój się marzeń. Marzenia to świat.

I cóżby bez nich byłby człowiek wart ?

Kocham Twe słowa i obrazy czczę.

Wieczorem jesteś przy mnie i we śnie.

Porwaną dzieckiem Mamę Twą mam w oczach. 

Widzę Cię w stepie, w puszczy, w górskich zboczach.

W Teatrze greckim, w źródłach Pamukale.

Będę Cię odtąd już uwielbiał stale.

A Ty mi śpiewaj te serdeczne słowa,

Które przed głosem jeszcze serce chowa.

Nie bój się marzeń - gdy wypowiedziane.

Wszak na początku było słowo i ....Sakrament.