Wołanie

Historii karta obrócona

Wiatr dmie na watykańskim placu

Święci już biorą mnie w ramiona

I tylko wierzyciele płaczą.

Nie wierzę, nawet nie próbuję

Odczytać kartę naznaczoną

Przez śmierć, której już oddech czuję

A ona – zda się nową żoną.

Ma włosy blond, choć farbowane

I chemii pełna jej Wenera.

Wnuków w jej sercu nie zastanę

I tak się pożądanie ściera.

Ma jędrne uda, piersi sute

Gust ma do trunków i używek

Do mego grobu wrzuca grudę

A ja przyjmuję ten napiwek.

Ja w międzyczasie w miedzy brodzę

I życie zacząć chcę od nowa.

Pożądliwości puszczam wodze,

Brnę w głąb i coraz ciszej wołam …